hayattan öğrendiğim
vazgeçmek
bazen sesli
bazen sessiz
bazen çırpınarak
bazen usulca
ne varsa bildiğim
bilmekten vazgeçmek
ne varsa sevdiğim
sevmekten vazgeçmek
varsa da bir menzilim
yürümekten vazgeçmek

Sonra anlarsın
Anlamsızmış

Kocaman yalanlarla
Öğrenirsin

Alışırsın, yokmuş
Mutluluk senin için

Artık demir almak günü gelmişse zamandan...

Yaşamaya doydum
Yaşamaktan yoruldum
Yaşamak bıraksa yakamı

Öğrendim
Gözyaşlarımı içime akıtmayı
Öğrendim
Sahte olmayı

Öğrendim
Susmayı, yutmayı
İçimde tutmayı

Öğrenemedim
Boşvermeyi, unutmayı.

büyüyor insan
büyük, küçük
"darbe"lerle

büyüyor insan
acı, tatlı
derslerle

öğrendim
vazgeçmek varmış

bazen
aniden
bazen
yavaş, yavaş

damla damla
yaşlarla
adım adım
yollarla

bitemiyorsa da aniden
zamanla kalp bile vazgeçermiş

beklemek zamanı
damla damla

yeni şeyler öğrendim
dün gece

bilmedik korkular

ölmek gibi
ayrılmak gibi
kaybetmek gibi
her şeyi

uzun bir gece
uykusuz
ilk değil

korkular yeni

korkmadım ölmekten hiç
ölmek basit
geride kalmak?

sahi

geride kalan olmak mı fena
geride bırakan olmak mı

onca geride kalan şimdi

bilmedik bir korku
tatmadık bir acı

zaman tepetaklak
bazen duruyor uzun uzun
bazen de istiyorsun dursun
kalsın öylece
geçmesin

zaman serseri
gözlerin rengini de solduran
ferini de söndüren

Bildim,

Sarılınca unutulmuyor her şey...

Öyle sanırdım,
Öyle gelirdi,
Öfkem geçici,
Kırgınlığım anlık,

Öğrendim,

Geçmeyen öfkeler, baki kalan kırgınlıklar varmış...

Yıkılan kale,
İnşası mümkün mü,
Yalan söz,
En fenası,

Sabrettim,

Bilmek ve öğrenmek için,
Mümkün mü tekrar ....?

Hatırlarsın,

acı bir kahve

Hatırlarsın,

derin bir sohbet

çok mu hızlı geçti vakit?

aynı kristal, elmas gibi....

demişti.



ne zamandı?

ilk yalan




düşürdü mü ellerinden kristali

attı mı?


uyu

tezat

kokular
tatlar
sesler

dünyanın baş döndüren hızı
ve içimdeki yavaşlık

uzun bir uykunun özlemi
uykusuzluk

ağır yükler
naif

patika
otoban

uyan

Uzakta olmak, sevdiğinden
Hasret
Derin ve acı
Ve bir yanda kalbimdeki heyecan
Sığınmak sevgiye
Elimdeki yüzüğün mutluluğu
Söz vermek
Sevdiğine
Sözlenmek
Bir ömrü birlikte geçirmeye
Söz vermek
İlk kez sevmek
İlk kez yaşamak
İlk kez hayal kurmak...

gece

Ilık gözyaşları
İnce sızılar
Uzakta bir ambulans sesi
Miyavlayan bir kedi
Gecenin pençesinde

Sonbahar yaprakları
Hani o ilk
Mevsimler geçti
Acıtarak
Her gün daha fazla

Yere dökülen saçlar
Yavaş
Kırgın
Vazgeçmiş
Ölümün arifesinde

Çarşaflar Leylak rengi
Ve gül kurusu duvar
Hangisi güz
Hangisi bahar
Oysa kapkara her şey sabaha kadar

Ne kadar zor olabilir ki
Ne kadar acı verici
Hayat işte
Başka başka
Ama hep aynı
Dertler
Sevinçler
Hayat işte
Ne kadar güzel olabilir ki
Güldüklerin peki
Üzüldüklerine değer mi?

vazgeçmeyi öğrenir insan
önce isteklerinden
sonra sahip olduklarından
ve kendinden

rüzgar
aynı mı eser
çöllerde
ve dağlarda
güneş
aynı mı doğar
denizlerde
ve kırlarda
kalpler
aynı mı ağlar
savaşta
ve ayrılıkta

zaman ellerinden kayıp gidiyor
ve sen
bilmiyorsun
nereye gidiyorsun

sabah olmasa artık
karanlığın kucağında kalsam
alıştığım
acı ve serin
uykusuz ve derin karanlık
büyüdükçe öğrendim
gündüzde marifet yok