Yarın girilecek bir sınav, üstüne düşünülüp tartışılacak kitaplar, fikirler varken tek yaptığım ruhumun kırılganlığına şaşırmak, oturdum saatlerdir bunu yapıyorum. Hala diyorum öğrenememişim güçlü olmayı, hala duygular üzerine her şey.
Hatırlıyorum birden lisede yapılan bir kişilik testini, sorulardan biri zihnimde apaçık;
IQ mu EQ mu?
Cevabım net IQ, evet ben o zamanlar zekaya değer verirdim. Hala veririm ama duyguların yanına yanaşamaz, belki zeki ama vicdansız insanlar tanıdıkça oldum böyle. Belki onlardan biri olma endişesiyle...
Zihniyetim değişti adeta
Akıl ile kalb etmek, kalb ile akl etmek efdal geldi.
Dengem bozuldu, rakamlarla tespit edilen bir zekaya ve onun gücüne inanmak kolaydı ya ölçülemez ve anlaşılamaz duygular onların gücü?
İşte ben demek ki duygularımı yücelttim, şımarttım. Şimdi onlar bana üstün geldi, herşeyin ötesine geçti. Kontrolümü kaybettim fikrimde, zihnimde, ruhumda, kalbimde....toparlayamıyorum nicedir.