Bazen kısacık bir anda birbirine karışır herşey, zihninde bir koşuşturma başlar, korkunç anıları çağırırsın istemeden, çok zor anları hatırlarsın, hiç yaşamadığın gibi bir korkuyu, endişeyi, herşeyin başına yıkıldığı bir an, kurtulamadığın bir kabus gibi, mecazen değil cidden, nefesin kesilme anı, hafızanı sıfırlamak istemek, birkaç söz, bölük pörçük sahneler, unutmak istemiştin çok. Bu kez hafızan söz dinlemiyor, silindi sanmıştın, öylece duruyormuş. Döndük mü yine o kabuslara? Döndük mü yine maddenin manaya yaşattığı yıkıma? Büyü artık! unutmak diye bir şey yokmuş, kabullen! Sen sildim deyince silmiyormuş zihnin, parçalara ayırıp dağıtıyormuş sadece, ve bir dalga titreşim yetermiş hepsinin ayaklanmasına, tüm sahnelerin, seslerin, hislerin. Kaçamazsın. Yaşadıklarından kaçamaz insan. Ders al! acıların senindir, paylaşmak büyük aptallık. Silemezsin, bari yalnızca senin bir köşende yaşasın. Ders al!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder