8 Haziran 2010 Salı

sus lütfen

kafamın içinde durmadan konuşan biri var, onu ne zaman aldım içime bilmiyorum...cidden ne zaman izin verdim beni ele geçirmesine, tuhaf bi biçimde konuşurken duraksıyorum, o ne diyor bir bakıyorum...saçmaladığına inanmak istiyorum ama hep haklı lanet...ne zaman dur dese ve ben durmasam durmadığıma pişman oluyorum(ne cümle ama) ama içimdeki çok bilmiş, ukala dümbeleğini dinlemek de istemiyorum...denemek istiyorum, hata yapmak istiyorum...izin vermiyorrr bir gün bu paragrafı tekrar okursam neden yazdığımı hatırlamayacağım...konu neydi bilmiyor olacağım, böyle başka yazılar da var alışkınım

2 yorum:

Adsız dedi ki...

livaneli'nin 'sus söyleme'sine benziyor.. nasıl kurdumsa artık ilgiyi.

hüm dedi ki...

:))