Gereksiz mutsuzluk gibi gereksiz neşelerim de oluyor arada :)
Mutlu olacak bir şey yokken ortada bir bakmışım mutluyum, uzun sürmeyecektir ama olsun,
birkaç saatlik bir neşe bile hiç fena değil. İyi bile geliyor,
dert edecek onca şey varken keyifli olabilme ihtimalini bilmek.
Gerçek dünyanın karmaşasından uzaklaşıp, hayali bir şeylerle eğlenip, gülümsemek.
Sonra bir tesadüf eseri "hipoglisemi" isimli eski bir yazımı okuyup, önce nasıl depresifleşmişim diye kendime kızmak sonra kendimi bu kadar açabilmiş olmamın ne büyük bir adım olduğunu hatırlayıp keyiflenmek. Birbiriyle hiç ilgisi olmayan şeyler arasında kurduğum bağlantıyı görüp.
Belki Haldun, Hodgson, Aranson, Iqtidar ve daha bir çok kişi ve bir sürü kavram arasında aslında olmayan bir bağlantı kurabilirim demek, kim bilir? :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder