bir gün

dün okuldaydım...aylar sonra sabah erkenden kalktım...otobüsde kitap okudum, vapurda mide bulnatısıyla,boğazın dalagalarını izledim...sirkecide güneş parlarken yüzümde, ben bu şehri seviyorum dedim, pis havası temiz gibi geldi ilk kez, özlemişim...tramvay sıkış tıkış değildi Alahtan sinirlenmedim...önce çemberlitaşta bir han aradım sokak sokak gezip...halbuki cadededeymiş. sonra laleli, ben beyazıd desemde...ve o kapı, yeni güvenlik görevlileri bile kızdıramadı beni, özlemişim okulumu...çok erken gitmişim dolaştım öylece...gezdim kat kat...girdim ilk kez gördüğüm amfilere... izledim, dar sokakları,kocaman pencerelerden...sonrasını anlatmayayım, hep kalabalık, hep bekleme, hep bürokrasi...sevmediğim şeyler yani...sevdiğim kocaman pencerelerin önüne konan güvercinlerin kararsız hali, gitmeli mi gitmemeli mi?...