Bugün bloğun başlığını fark ettim birden
; “ve hayat... devam eder”. Eder mi gerçekten? Ederse ne kadar zaman sonra eder
hayat devam? Hani devam etmek derken, bir günün en az bir kaç saatini kalbinde
tuhaf bir sızı, anlaşılmaz bir bitmemişlik hissi yaşamadığın bir devam etme
hali, ne zaman gelir yani? Ne zaman işin ortasında ya daha farklı olsaydı her
şey diye bir fikir düşmeyi bırakır zihnine, ne zaman gelir gelmez onu
kovabilecek güç bulursun kendinde? Hayat devam eder mutlaka, boşuna yazmadım
onu öyle, biliyorum… En fena düştüğünde bile kalkarsın, başlarsın yürümeye. Peki,
ama ya düşmekten bu kadar korktuğun için saçmalamışsan, düşmemek, kırılmamak,
kanamamak, kanatmamak, incitmemek, ah
almamak için tedbiri fazla kaçırmışsan, olmadığın biri gibi davranmışsan, yine
hayat devam eder mi? Kendine kızmaların öyle hemen geçer mi? Sonuçtan memnuniyetsiz
olduğun için değil, kendinden şikayetçi olduğun içinse sızılar, hemen diner mi?
Mümkün olmadığını bildiğin halde, ya kadere etki ettiysem diye kızıyorsan kendine,
hayat…devam eder mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder