Tamam, sanırım artık sakinleştim. Çırpınarak geçirdiğim koca
bir hafta bitti, İşte bu kadar. Bir ay da bitecek, bir yıl da… İşte sonra ben
daha iyi olacağım inşallah. Dalgalar durulacak, içimde mütemadi çığlık atan kız
susacak. İyi olacağım ben, kendime öfkem geçecek, sosyal medyadaki
haykırışlarım kalacak belki, belki birkaç dostum hatırlayacak o zayıf halimi. Bitecek
sonra, ben gene normal bir insan olacağım.
Gülünecek şeylere gülen, ağlanacaklara ağlayan. Yemek yiyebilen, durup
durup boşluğa dalıp gitmeyen… Herkes gibi biri. Bu kadardı bitti. Sahi bitti
mi?
Hem gerçekten de her şerde bir hayır vardır, sahiden bir
parça büyümüşümdür belki, rabbime yakınlaşmak için bir fırsat bulmuşumdur kendimde
açtığım yaralarda, daha içten okumuşumdur, daha gerçek varmışımdır secdeye,
sahiden hatırlamışımdır neden dünyaya geldiğimi, sahiden etmişimdir duaları…
Ve ne ilginç bunca serzeniş, inciniş, incitmekten inciniş
arasında hiç gözyaşı yoktu… 1 hafta sürse de fark etmem, hiç ağlamamışım ben, belki
de savaşan sandığım gibi yüreğim değilmiş hep, daha çok zihnimde yapmışım bu
kavgayı. Duygularıma söz geçirmişim gerçekten, büyümüştür belki onlar da
benimle, aklımla, fikrimle…
Hani dualarımda es geçmediğim, hani tamam ben denemeyi severim ama vardır denemeyeceklerim derken aklımdan geçirdiğim...bir kere de olsun olacaksa, kalbim gelmez denemeye yanılmaya dediğim...ilk kez belki içimden geleni dinlemeliyim, cesaret etmeliyim dedim...yanılmışım, denememeliymişim...ilk kez olsun, bir kez olsun, gerçek olsun dedim, olamadı, olamadım, yanıldım...tükendi cesaretim
Şimdi tam bir hafta geriye gitsem ne yapardım diye düşündüm birden;
yürüdüğüm yoldan geri mi dönerdim? Başka şeyler düşünür? Başka şeyler mi
söylerdim? Daha mı az korkak olurdum? Daha mı çok? Daha mı çok titrerdi
ellerim? Daha mı çok kaçardı gözlerim? Daha mı cesur olurdum yoksa? Birkaç cümle
eksik mi fazla mı söylerdim? Daha mı çok
anlatır? Yoksa gizler miydim? Bildiğim hiç bilemeyeceğim… Bilemeyeceğiz… Ne
tuhaf… Komik ama eminim ki kahveme bir şeker atmayı unutmazdım, kendimden kaçamasam
da hiç olmazsa hipoglisemiden kaçabilirdim :))) bu da bana ders olsun hadi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder