"zaman" üzerine bir yazı

Şimdi öyle zamanlarda yaşıyoruz ki günler, saatler, dakikalar, bir zamanlar algılandığından çok farklı, hani insanların mektupla, telgrafla, faksla, telefonla haberleştiği devirlerden, çok değil belki on yıl öncesinden bile bambaşka algılıyoruz zamanı, çocukluğumda bile daha yavaş akardı sanki zaman... Düşünüyorum da âşık maşukundan haber alabilmek için kim bilir ne uzun vakitler beklerdi mektubun gelmesini, çok eski değil telefon başında çalsın diye beklenen, ya ben yokken gelirse beklediğim telefon denilen zamanlar... Şimdi her yanımız ağlarla sarılmış... Sabır elimizden alınmış..."zaman" kaygan zemin. Bizi başkalarına bağlayan küçük-büyük ekranlardan alıyoruz pek mühim haberleri, beklemeye sabrımız yok hiç, olsun bitsin istiyoruz her şey, dakikaların hesabını yapıyoruz bak ben yazalı ne kadar uzun "zaman" oldu diyoruz. Uzun mu? Gerçekten bir gün uzun mu? Değil aslında ama işte biz öyle algılıyoruz, ben doğalı 732.138.953? saniye geçti, belki bir zamanlar birileri sevdiğinden benim ömrüm kadar ayrı kaldı. Bir günde 86400 saniye var, bir mektubun yerine ulaşma süresiyle kıyaslarsam ne kadar kısa ama işte bugün ne kadar da uzun... Bu yazıyı yazarken geçirdiğim "zaman" ne tuhaf...